Happy B-day to me! (Bierday)

8 april 2015. 22 jaar alweer, jeetje, dat gaat snel. Ik voel me nu al oud. Ik vraag me af hoe dat wel niet moet voelen voor mensen die dezelfde gedachte uitspreken bij hun 50e verjaardag. Des te blijer ben ik dat ik in oktober de beslissing heb genomen bij Boskalis te solliciteren. Vervolgens deze kans heb gekregen en deze geweldige ervaring niet heb hoeven missen. Dat er nog vele mogen volgen.

Jarig dus. Ik en jarig, dat betekent: bier. Na het werk (want een dagje vrij nemen doet een echte vent natuurlijk niet) begon de zoektocht van mij en 7 collega’s naar alcohol. Uiteindelijk belandden we in een veeeel te chique restaurant, maar onze missie was geslaagd! Na enkele alcoholische versnaperingen, en een rekening waarvan zelfs Bill Gates zou verschieten, zijn we huiswaarts gekeerd. Zo zit je het ene moment aan een high class diner en het andere moment sta je met je vieze laarzen in de baggerprut, verschil moet er zijn!

En Allah, ik voelde me wel enigszins beroerd vanmorgen. En zo hoort het ook!! (ik zeg Allah ipv jezus snap je dat is een woordgrapje, goeie hé. Hij is nog grappiger als je bedenkt dat ik in Qatar zit waar ze islamitisch zijn en het is dan grappig om jezus met allah te verwisselen). Bohhh ik was vandaag goed ziek zeg. Maar ik heb mijn reputatie hoog gehouden, wat ook zeer belangrijk is. En zoals het een echte baggeraar betaamd heb ik zonder te klagen netjes een 12-uurs shift gedraaid de dag erop. (ik denk dat ik de hele dag wel meer dan 13 liter water heb gedronken).

Ik was eigenlijk (weer) te lui om nog een verhaal te schrijven, maar ik had toch wat dingen die ik nu kan delen zonder iedereen apart in te lichten, handig joh die social media van tegenwoordig.

Op het moment dat ik dit aan het typen ben lopen er 2 Indiërs kris kras door mijn appartement, opzoek naar het probleem waardoor mijn airco niet werkt. Ze werken alsof hun leven er vanaf hangt haha.

Tussen alle drukte door probeer ik mijn sociale kring zo goed en zo kwaad als het kan een beetje bij te houden. Altijd leuk om berichtjes te ontvangen van mensen die geïnteresseerd zijn. Opzich maak ik nog redelijk wat foto’s maar nog te weinig vind ik zelf, eigenlijk jammer maar je denkt er niet aan als je bezig bent. Ik heb ook amper foto’s waar ik zelf opsta, miss volgende week maar eens een fotoshoot regelen. Foto’s uploaden is al helemaal janken op deze site met dit trage internet.

Het werk gaat lekker, ik zit er helemaal in. De afgelopen dagen ben ik vaak wakker gebeld omdat er problemen waren in de night shift. Korte nachten en lange dagen, zo ziet mijn leven eruit. Achja dat hoort erbij, en ik vind het werk geweldig dus niks te klagen. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik een standaard kantoorbaan uit zou kunnen voeren zonder completly mental te worden.
**ring ring** **mega coole ringtone klinkt** Het gesprek begint met een beleefde en kalme ‘’Sorry to disturb you boss, but…’’ en eindigt met een verhaal wat we even als ‘klein probleem’ bestempelen. Ik wrijf wat slaapdronken de slaapkorrels uit mijn oog en werp een blik op de wekker, het is 03:30. Er klinkt wat gebrabbel van mijn kant van de lijn en ik stamel in het Dunglish dat ik eraan kom.
Een nieuwe dag vol met uitdagingen begint.
Love it.

Laatst voor de 2e keer een beruchte Shamal-wind gehad. We zaten lekker te bbqen toen er ineens een zandstorm op kwam zetten. Ik kan je verzekeren, een indrukwekkend aanzicht. Binnen een half uur van niet eens een briesje naar extreem harde wind. De volgende ochtend zag ik dat werkelijk alles bedekt was met een laagje rood stof/zand. Zelfs de eilanden die zelf uit zand bestaan waren bedekt met die stof. Ik heb wel eens verhalen gehoord van mensen die in een zandstorm terecht kwamen met de auto oid, en dan zeggen dat het zand werkelijk OVERAL tussen komt (zelfs in je oren of andere onaangenamen plekjes ;), ookal is de auto afgesloten. Dat kan ik nu wel begrijpen. IN mijn appartement, met ramen en deuren gesloten, lag een dun laagje stof/zand over mijn spullen. Je kon mijn voetstappen gewoon zien in de keuken.
Door de muur heen gekomen?? Geen idee, wel een ervaring rijker. En nee mensen, ik ben niet vergeten te poetsen ;)

Zoals ik al eens verteld heb, ben ik toen ik hier net was naar een jeugdtoernooi van alle Europese topclubs gaan kijken (bayern, barca, PSG, man u, milan etc.). Hier vlakbij zit ook een grote mall waar ik een middag rond heb gelopen. Daarna besloot ik nog eens een goede ronde te maken in dit ‘district’. Hier zijn ook 2 stadions voor het aanstaande WK in aanbouw. Voor een voetbal en techniek fan zoals ik (en voor anderen ook wel) heel gaaf om te zien! Het is tevens een gebied waarin allerlei voetbalscholen, complexen, onderzoekscentra en stadions etc zich hebben gevestigd om de krachten te bundelen. Je kunt het qua idee vergelijken met de High Tech Campus in Eindje, alle top instituten daar vestigen zodat ze kunnen profiteren van elkaar. Kosten nog moeite worden gespaard om de openbare ruimte van dit gebied prachtig aan te kleden. Het is een erg modern ogend gebied met een flinke hoeveelheid groen en mooie planten/bomen (die gedurende het hele jaar continue geïrrigeerd worden, omdat het anders afsterft vanwege het woestijn klimaat).
Ik heb persoonlijk het idee dat de projecten/bouwwerken die straks voor het WK gaan dienen toch nét iets meer aandacht krijgen dan normaal. Zo van: Zie je nu wel ‘rest-van-de-wereld’ we kunnen heus wel meer dan met lompe kracht en bakken geld grote torens uit de grond stampen. We zijn ook in staat hoogwaardige gebiedsontwikkeling toe te passen in de openbare ruimte. En dat is ze gelukt. Dan zal ik maar niet verklappen dat ze het tóch niet zelf hebben gedaan, maar gerenommeerde urban planners/stedenbouwkundigen in hebben gevlogen.
Geld maakt niet gelukkig? Dat zal nooit een spreekwoord worden in het Arabisch denk ik.

Qatar kent geen vrijheid van journalistiek en toegang tot het internet. Heel veel sites zijn geblokkeerd. Daar had deze slimme jongen natuurlijk al lang iets op gevonden; een VPN-verbinding. (Een VPN zorgt er onder andere voor dat je steeds via een willekeurig netwerk op het internet zit en dus steeds van IP-adres wisselt). Hierdoor heb ik geen Qatari IP-adres meer en omzeil ik de meeste blokkades. Nadeel is wel dat ik nu om de haverklap mailtjes krijg van facebook, hotmail etc over ‘verdachte aanmeldingsactiviteiten’, omdat ik me op 1 dag aanmeld vanuit Bangladesh, Zwitserland en Bolivia. Nu moet ik elke keer als ik me aanmeld mijn accounts  verifiëren haha. Ja je moet er wat voorover hebben om de kampioen te kunnen blijven volgen via uitzending gemist. Helaas zal ik het kampioensfeest moeten missen dit jaar… Het is helaas alweer veelste lang geleden dat ik daar met mijn vlaggetje en PSV-shirt m’n keel schor stond te schreeuwen op simpele teksten en melodietjes. Voor allen die wel gaan, veel plezier!

Vorige week ben ik naar de moto GP races geweest (Of zoals Pleun het noemt: Vroem vroempjes-race). Niet dat ik nu zo’n grote motor fan ben ofzo maar het was wel gaaf om een keer mee te maken. De gelukkige winnaar was Valentino Rossi, niet de eerste keer dat ie als 1e eindigt.

Tevens heb ik besloten geen anekdotes meer toe te voegen die Arabieren in een negatief daglicht stellen. Ik heb de indruk dat dit de enige reden is dat mensen mijn verhaal lezen, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Het laatste wat ik wil bereiken met mijn reisverhalen is racistische gedachtes en/of vooroordelen propageren. Ik sta dan ook volledig achter mijn besluit en hoop dat jullie mijn keuze begrijpen, en het toch een leuk verhaal vonden. Vrede op aarde.

En dan komt nu de reden dat ik nog besloten heb een verhaal te schrijven. Het grote nieuws…..
***tromgeroffel***
Ik heb groen licht gehad van school dat ik de lengte van mijn stage in uren mag rekenen ipv werkdagen.
Maar wat betekent dat dan Djiep? (het is nu gewoon zo erg dat ik op het punt ben beland dat ik mezelf ook voorstel als Djiep, scheelt weer een paar awkward momenten waarop ik mijn naam moet herhalen en zij hun best doen om het uit te spreken, wat vervolgens niet lukt).
Omdat ik hier zo veel uren per dag maak betekent dit dat ik veeeel eerder klaar ben lieve kijkbuiskindertjes.
Door de vele verantwoordelijken die ik hier al draag, en de veelzijdigheid van mijn stageplaats zijn de gewenste HBO-competenties al lang en breed behaald, en zijn er dus verder geen beperking meer. Tevens heb ik deze week de magische woorden, die iedere trainee wil horen, te horen gekregen: ‘’bla bla good job and other positive stuff bla bla. Would you please come and work for Boskalis after you graduate? We would love to see you back.’’ Woeeehoeee ohyeah.
Dusss. Eerder klaar dus. Wat nu? Stoppen? Doorwerken tegen salaris? Terug naar Nederland? Reizen?
Dat laatste gaat het dus worden. Voor mijn vertrek heb ik maarlieft 14 spuiten gehad in het Havenziekenhuis in Rotterdam. Qua inentingen zit het dus wel moustache zou je zeggen.
Volgende vraag; waarheen? Men nemen de landkaart en werpt een blik op de landen rondom Qatar. Nou niet bepaald landen die erom bekend staan dat het er altijd gezellig is. Menig burgeroorlog of jihad wordt uitgevochten in mijn directe omgeving. Hoewel landen als Syrië en Iran me geweldig lijken om te bezoeken, lijkt het me toch verstandiger deze maar over te slaan.
Het (gebrek aan een) plan is: Na mijn stage ga ik naar rechts vliegen, en zoek ik een leuke bestemming uit in Azië.
Lekker nog helemaal niks gepland, behalve het ticket, een backpack en wat geld. En dat wil ik graag zo houden, houdt de boel een beetje avontuurlijk;)
Mensen die nog tips hebben, of dingen weten die ik echt MOET doen/zien, meer dan welkom! Kom maar door met die fb-berichtjes en appjes. Degene met de gouden tip speelt door voor de wasmachine!
Ik heb alle tijd van de wereld en vind het zelf een prima kans om mijn zuurverdiende geld uit te gaan geven. Je bent jong en je wilt wat hé.
Wanneer ik weer in het Bladelse uitgaansleven te traceren ben weet ik nog niet helemaal, voorlopig nog niet in ieder geval.
Ik heb nog geen idee waar ik de laatste maanden ga belanden, en of daar internet is. Dus dit is heeeeel misschien wel mijn laatste verhaal.
aaaaah, wat jammer nou! Da’s sunt. Het begon net leuk te worden.
Wie weet komt er nog ooit een toegift, dat zien we dan wel weer.
Tot zover dit verhaal, vaarwel mijn gewaardeerde internetvrinden.

Tot wederziens.

With kind regards,

Jip van Erp
Trainee Superintendent
(even om het af te leren na al die mailtjes)